Devrimci İşçi Sendikaları Konfederasyonu (DİSK) Araştırma Dairesi Müdürü Dr. Serkan Öngel'in yaptığı araştırmaya göre, Türkiye'de 5-17 yaş arası, ev işleri de dahil toplam çalışan çocukların sayısı 8 milyon 397 bine ulaştı. Bu çocukların 893 bini ekonomik faaliyetlerde, 7 milyon 503 bini de ev aile işlerinde çalışıyor.
"Türkiye 2012 verilerine göre 2006 yılından bu yana çocuk işçiliğinin en kötü biçimlerinin en yaygın olduğu ücretsiz aile işçisi çocuk işçilerin, toplam çocuk işçiler içerisindeki oranı yüzde 41’den yüzde 46’ya, sayısı ise 362 binden 413 bine yükselmiştir" denilen DİSK araştırmasında, tarım sektöründe çalışan çocukların sayısının da 399 bine yükseldiği vurgulandı.
Çocuk işçiliğindeki artışın ağırlıklı olarak 6-14 yaş çocuk işçiliğin artışına dayandığına dikkat çekilen DİSK raporunda, "Tarımda çalışan çocuklar açısından asıl acı olanı ise tarımdaki istihdam artışının yüzde 66’sının ve ücretsiz aile işçilerindeki artışın yüzde 90’ının 6-14 yaş arası çocuklar olmasıdır" saptamasında bulunuldu.
Araştırma sonuçlarına göre, okula devam ederken çalışan çocukların sayısı 2006-2012 yılları arasında yüzde 64 artarak, 272 binden 445 bine yükseldi. Okuyan çocukların 2006 yılında yüzde 2’si ekonomik bir faaliyette çalışırken, 2012 yılında bu oran yüzde 3’e ulaştı. Bu çocuklar arasında ev işlerinde çalışanların oranı da yüzde 43’den yüzde 50'ye yükseldi.
İstanbul İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Meclisi verilerine göre 2013 yılında yaşamını yitiren 1,235 işçinin 59’unun çocuk işçi olduğu da anımsatılan raporda, şu değerlendirmede bulunuldu: "Sonuç olarak 2012 yılında yasalaşan 4+4+4 yasası ile zorunlu ilköğretim yaşı 6-13 yaş aralığına çekilmiştir. Bu durumda ortaokulun bitiş yaşı aynı zamanda çocuk işçiliğinin yaygınlaşma yaşını fiilen 13’e düşürmüştür. Çocuk işçiliği, yoksulluk ve güvencesizlik zemininde yükselen istihdam stratejilerinin yapısal olarak ürettiği bir sonuç olarak görülmelidir. Dolayısıyla çocuk işçiliği ile mücadele bu strateji ile mücadeleden geçmektedir.
